@Astro_andre

Andre Kuipers @Astro_andre Echo opnames van de oogbol, om te onderzoeken hoe de oogzenuw verandert in gewichtloosheid.

Bovenstaande tweet met foto  (afbeelding 1) werd door de Nederlandse astronaut André Kuipers verzonden nadat hij drie maanden in het ruimtestation ISS had gewerkt.

Ruimtereizen zijn een flinke aanslag op het lichaam van een  astronaut.

Vooral de gewichtloosheid speelt hierbij een grote rol. Normaal pompt het hart het bloed tegen de zwaartekracht in naar het hoofd, terwijl  door diezelfde zwaartekracht de bloedstroom naar de buik en de benen juist iets makkelijker verloopt. Bij gewichtloosheid komt hierin  verandering, waardoor de bloeddruk in de benen lager is dan normaal, en in het  hoofd juist hoger is dan normaal. Het lichaam ervaart de verhoogde bloeddruk in het hoofd als een vochtoverschot, waardoor de urineproductie in  de nieren wordt verhoogd.

Nadat gewichtloosheid is ingetreden, vindt er een verandering in  de

hormoonproductie plaats waardoor de urineproductie wordt  verhoogd.

‒      ­Van welk hormoon verandert dan de productie?

‒      Wordt de concentratie van dit hormoon in het bloed hoger  of juist lager?

Verklaar je antwoord.

Doordat er geen zwaartekracht is, hoeven astronauten zich niet erg in te spannen om te bewegen. Daarom moeten ze tweemaal per dag sporten, bijvoorbeeld rennen op de loopband (afbeelding 2), zodat het hart  in conditie blijft.

Onderzoek aan eerdere ruimtereizigers heeft uitgewezen dat het hart soms wel 25% van zijn spiermassa verliest door een gebrek  aan lichamelijke inspanning.

 Van welk deel van het hart zal dan de meeste spiermassa verloren  gaan?

In afbeelding 1 is te zien hoe bij André Kuipers een echo van het oog wordt gemaakt om te onderzoeken hoe de oogzenuw verandert tijdens gewichtloosheid. De aanleiding voor dit onderzoek is dat bij een aantal van zijn collega´s die langdurig in de ruimte verbleven,  hetgezichtsvermogen was afgenomen.

Tijdens ruimtereizen ontstaat er door de verhoogde bloeddruk in het hoofd meer hersenvocht. Dit veroorzaakt bij sommige astronauten een zwelling van de oogzenuw waardoor deze de achterkant van de oogbol  mogelijk platdrukt. MRI-scans lieten zien dat bij een kwart van de astronauten de achterkant van de oogbol inderdaad was afgeplat.

Welke oogafwijking zal het gevolg zijn van de vormverandering  van de oogbol? En welke lenzen kunnen deze afwijking  verhelpen?

Ook de zwelling van de oogzenuw zelf draagt mogelijk bij aan het verminderd gezichtsvermogen bij de astronauten.

  Welk proces in de oogzenuw wordt verstoord door de  zwelling waardoor het gezichtsvermogen mogelijk afneemt?